De vakantie

Hallo Allemaal,

Ik heb net 2 weken vakantie gehad, eigenlijk had ik 1,5 week maar doordat er de eerste dinsdag een cross was op school was ik vrij en had ik dus 2 weken. En nu is het weer voorbij, maar het was echt een super vakantie.

De eerste drie dagen weet ik niet meer wat ik had gedaan, dus ik denk niet zoveel. Donderdags kwamen er drie assistenten uit Cayenne ( Paul een Schot, Caroline en Elisabeth 2 Amerikanen) en er kwamen drie assistenten uit Kourou ( Lorena een Spaanse, Tiiu een Amerikaanse, en Daniëlla een Braziliaanse). De assistenten uit Cayenne sliepen 2 nachten bij Joe en mij en de meiden bij Raimon. Volgens mij heb ik het nog niet over Raimon gehad maar dat is de Spaanse assistent die ook in ST. Laurent woont. Ze waren gekomen, omdat dat weekend hier een groot muziek festival was ‘les transamazonnienes’. Donderdag avond gingen we met z’n allen naar de plaatselijke kroeg, ons stamcafé maar dat is vooral omdat dat ongeveer het enige cafe is. Joe en ik hadden een auto kunnen lenen, van weer een andere assistent en haar vriend die in Cayenne wonen. Zij gingen namelijk op vakantie naar Guyana en dan moet je via ST. Laurent, want je moet dan door Suriname. Vrijdags wouden we met de 3 uit Cayenne naar de dierentuin in St. Jean wat ongeveer 15 km is. Daar aangekomen konden we geen dierentuin vinden. Dus ik vragen wij er naar toe was de dierentuin dicht sinds een jaar. Toen hebben we maar wat rond gewandeld, maar omdat ik en Caroline op slippers waren konden we niet echt het bos in.
’S Avonds was er dus de 1e avond van het muziekfestival. De muziek was voornamelijk Reggae, van vooral plaatstelijke artiesten, maar ook artiesten uit Suriname, Jamaica, Marokko, Guyana, Haïti, Congo, England en natuurlijk Frankrijk en uit de andere overzeese gebieden van Frankrijk. Zon reggae festival houdt in dat je met z’n allen in een grote marihuana wolk staat, haha. Een van de artiesten van vrijdag kenden Joe en ik want dat is de vriend van een van de Engelse docenten waar Joe mee werkt.
Zaterdagochtend gingen de drie uit Cayenne naar Suriname om daar een weekje vakantie te vieren. Dat maakte het wel iets handiger voor de rest want nu was er meer plek om te slapen. Zaterdag overdag hadden we niet zoveel gedaan, voornamelijk gegeten en gepraat. ’S Avonds gingen we weer naar het festival met de hoofdact van het festival : Gregory Isaacs, misschien dat iemand hem kent.
Zondagochtend gingen we naar de markt in Javouhey, dat is een plaatsje verderop. We gingen samen met de huisgenoot van Raimon, Virginie een verpleegkundige, en nog meer verpleegkundigen. Op de markt gingen we met elkaar eten en daarna gingen we in een rivier zwemmen. Dat was echt super fijn, want die rivier was lekker fris. Dat was voor het eerst, de zee en de marowijne zijn namelijk warmer. Aan die rivier woonden mensen die hutten verhuurden in het bos, dat leek ons wel leuk om te gaan. En aangezien die meiden uit Kourou toch nog niet hadden bedacht wanneer ze terug gingen wilden we dat woensdag of donderdag gaan doen. Zondagavond gingen we weer voor de laatste keer naar het festival. Er was een groep uit Suriname, die erg populair is onder de jeugd hier, maar met erg foute teksten. Ik was dan ook de enige die ze uitlachten denk ik, haha.
Na drie dagen festival en dus niet zoveel slaap gingen we maandag middag naar Albina (de eerste stad in Suriname aan de overkant van de rivier). We hadden nog steeds niet onze visums dus gingen we illegaal, maar wat blijkt dat is geen enkel probleem. Je neemt een piroque (boot, soort grote kanoe met moter) en dan stap je in Suriname uit en dan ga je gewoon niet langs de douane. In Albina gingen we eerst eten bij een vrouw uit de Dominicaanse Republiek die heel gelukkig was dat ze Spaans kon praten met Raimon en Lorena. Ze sprak geen Nederlands maar haar man wel. Het is best maf dat alles opeens ook in het Nederlands is. Na het eten gingen we opzoek naar een hangmat, voor de nacht in de hut. In de winkels, die ook hier allemaal van Chinezen zijn, ging ik dus Nederlands praten. Maar wat blijkt de meeste chinezen spreken geen Nederlands. In een winkel vroeg ik eerst, toen Tiiu in Engels, toen ik maar weer in het Frans, daarna Lorena in het Spaans en Daniella in het Portugees, je weet immers maar nooit. Maar wat bleek de man sprak alleen chinees. Beetje bizar. Maar uiteindelijk hadden we allemaal een hangmat gevonden. Dinsdags zijn we gaan zwemmen in de Marowijne en hebben we niet zoveel gedaan. Woensdag gingen we naar de zee. We hadden s ochtends eerst boodschappen gedaan, zodat we konden picknicken op het strand in een hut. Omdat we met z’n zessen zijn en er eigenlijk maar plek is voor 5 in de auto ging iemand in de kofferbak. De zee was zoals altijd weer fijn en erg wild. Maar het was een erg relaxt dagje. Donderdag gingen we dan naar Javouhey om in de hut te gaan slapen. ’S Ochtends hadden Tiiu en ik pasta gemaakt, om s’ avonds te gaan eten. Daarna op pad weer met z’n zessen in de auto, alleen dan ook nog met bagage extra en al het eten. Maar het paste. In Javouhey moesten we eerst 30 minuten met de boot, en toen kwamen we aan bij de hutten. Het was zo enorm mooi. Het lag tegen een berg aan, midden in het bos. En dan de rivier eronder echt super mooi. Er was nog een andere familie en die man werkt op dezelfde school als ons. Maar we konden hem alle drie niet, dus dat was wel een beetje lullig. We hadden de hut bovenop de berg genomen, want die vonden we het mooist. Nadat we onze hangmatten hadden opgehangen, gingen we een wandeling doen in het bos met de gids. De gids legde ons van alles uit over de verschillende bomen, planten en de lianen. Er waren enorme bomen bij. De eerste nacht in de hangmat was een beetje wennen, maar toch wel redelijk goed geslapen. De volgende ochtend hadden we gezwommen, beetje gevist. Heerlijk relaxt. Vervolgens hadden we besloten om nog een nacht te blijven, want het was er zo mooi. Alleen hadden we geen eten en vooral geen water genoeg meer. Maar omdat de andere familie naar huis ging, konden Joe en Raimon mee om even boodschappen te doen. Lorena en ik gingen toen vissen, alleen zonder succes. Ik denk dat het toch beginnergeluk was, die keer van de 5 vissen ;-). Lorena was jarig vrijdag dus hadden we een klein feestje, inclusief taart. De sterrenhemel in het bos was zo ontzettend mooi, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Op een gegeven riep de gids ons of we een kaaiman wilden zien. Dus wij allemaal naar beneden, toch wel een beetje eng, maar het was een kleintje van 30 cm. Hij had hem gevangen zodat we hem ook konden aanraken. Een kaaiman is hard. De tweede nacht had ik stukken beter geslapen alleen was het koud!!!!! Dat is heel bizar, iedereen had het koud en we wilden dan ook graag weten hoe zon temperatuur het was. Maar helaas weten we dat niet. Nadat we zaterdag weer thuis waren, had ik enorme hoofdpijn. Waarschijnlijk had ik niet genoeg gedronken, dus ging ik maar even een siësta houden. ’S Avonds kwamen de drie uit Cayenne terug van Surimane en zijn we met z’n allen gaan eten in de Charboniere, een wijk met bushi-nenges. Zaterdag was het 1 november, Allerheiligen, op het kerkhof gaan de mensen hier dan rode kaarsjes en ontzettend lelijke nep planten op de graven van de doden zetten. Nadat we terug kwamen van de charbo gingen we naar het kerkhof. Het was best indrukwekkend om te zien, allemaal kaarsjes echt heel veel. Tegelijkertijd was het ook een beetje vreemd om ’ s nachts op het kerkhof te lopen. Zondag ging iedereen weer naar huis. En is het huis weer leeg.
Inmiddels hebben we gelukkig ons loon gehad dus hebben we weer wat geld, want alles was ongeveer op. Alleen zoeken Joe en ik nog steeds een huisgenoot. Virginie zei me dat er 13 nieuwe mensen aankomen die gaan werken in het ziekenhuis, ze gaat mijn telefoonnummer geven aan de man die die mensen ophaalt van het vliegveld, ik hoop dat we dan eindelijk iemand vinden. Het moet haast wel want de rest van de huizen hier raken ook op. En onze is volgens mij nog steeds een van de goedkoopste.
Inmiddels heb ik ook mijn visa voor Surimane, volgend weekend gaan we naar Paramaribo, jeeeh!! Dat de wereld klein is blijkt maar weer, Lorena en ik hadden het over Erasmus, en wat blijkt in Lille waren er twee Spaanse studenten en dat zijn vrienden van haar. Ze gaat naar de zelfde Universiteit als hun. Dat is toch wel weer maf. ( voor de Fou, D en D ze kent dus Minerva en Juan. Juan is zelfs een van haar beste vrienden. Grappig he).
Ik laat het hierbij, want volgens mij is het verhaal alweer lang genoeg. Tot de volgende keer!

Liefs Liane

p.s. ik kan niet meer foto's plaatsen hier, dus heb ik nog een aantal op mijn hyves gezet.