Weer twee weken voorbij

Hallo,

De tijd gaat weer snel! Ik hoorde dat afgelopen weekend Sinterklaas is aangekomen en ik realiseerde me dat ik over vier weken al jarig ben. Ik had daar echt geen idee van. Aangezien het hier lekker warm is en de zon volop schijnt heb ik nog steeds het gevoel dat het zomer is. In twee weken gaat het regenseizoen beginnen, maar ja dan is het nog steeds warm. Ik ben erg benieuwd hoe ik het kerstgevoel ga beleven. Het is wel leuk dat het een keer warm is met mijn verjaardag. Nu is het ook het leuke toeval, dat Raimon 4 december jarig is, ik 13 december en Joe 27 december.

Op het moment ben ik allerlei plannen aan het maken voor de vakanties. Ik lees vooral mijn Lonely planet. Met de kerstvakantie gaan we naar Venezuela. Dat is een vrij lange reis. Eerst moeten we dan naar Suriname, dan naar Guyana, dan Brazilië, want er is geen grens tussen Guyana en Venezuela, en dan van Brazilië naar Venezuela. Dat betekend erg veel bus, we kunnen ook een het vliegtuig nemen, maar met de bus is goedkoper en avontuurlijker.

Verder ben ik natuurlijk gewoon aan het werk. Dat gaat nog steeds goed en is nog steeds erg leuk. De kinderen zijn ook nog steeds erg druk, er is een klas die ik donderdags het tweede uur heb samen met Lies en ik krijg echt hoofdpijn van die klas. Die zijn zo ontzettend druk. Toch zijn de kinderen wel anders dan in Nederland. Ze zijn niet gemeen tegen de docent, eerder tegen elkaar. En ze bewegen heel erg veel. Raimon en ik hebben bedacht dat dat komt door een drankje wat ze allemaal heel veel drinken. Dat is een mierzoet drankje met heel veel kleurstof. Dus het zou best kunnen, haha.
Mijn eigen klasje is toch mijn favoriet. Die zijn ook wat ouder en hebben allemaal een goed niveau. Alleen zit er een jongen in die nog steeds niet goed kan lezen en dus niks doet in de les. Nou probeer ik in de les de rest aan het werk te zetten en apart met hem aan de gang te gaan, maar daar is ook niet altijd tijd voor en hij maakt niet veel vooruitgang. Ik heb hem wel zoveer dat hij mij nu zegt als hij iets niet snapt. Dus dat is iig een begin. Nu is het ook het geval dat hij er bijna nooit is. Maar ja daar kan ik me ook wel iets bijvoorstellen, want als je nog steeds problemen hebt met lezen ben je ook niet echt gemotiveerd om naar school te gaan. Ik snap ook niet waarom deze leerlingen niet in aparte klassen worden gezet, en eerst goed leren lezen en schrijven voordat ze in een gewone klas terecht komen. Maar ja dat heeft ook weer te maken met geld.
Ik word het vertrouwenspersoon van een van de leerlingen in mijn klas. Dat is een meisje die moeite heeft met een aantal dingen. Ik denk dat ze vooral faalangst heeft. Lies was eerst haar vertrouwenspersoon, maar omdat ik nu die klas heb ziet Lies haar nooit meer. Verder was ze bij Lies in de les altijd heel stil. De klas is nu gesplist en zit ze alleen nog met haar eigen klasgenoten. In de les wordt ze steeds actiever en begint ze meer te praten. Dus vroeg Lies aan me of ik het van haar over wil nemen. Dat lijkt me wel interessant om te doen. Het punt alleen is dat ze zwanger is en dus straks een tijdje er niet zou zijn.
Wat het werk betreft is er verder niet zoveel nieuws te melden. Alles gaat zijn gangetje. Ik was van de week met Mirjam mee naar College 2, dat is een andere school waar ze ook werkt. En de kinderen zijn daar zoveel rustiger. Als het pauze is, hoor je ze haast niet. Nu is dit ook een kleinere school en zijn de klassen ook stukken kleiner. Maar het was wel leuk om even een verschil te zien.

Inmiddels ben ik ook naar Paramaribo geweest. Dat was echt super leuk! Surinamers zijn zo leuk, zo blij en zo spontaan. Ik heb nog nooit gehad dat zoveel mensen zomaar een gesprek met je beginnen op straat. We waren met z’n vieren, Raimon, Joe, Virginie en ik. De weg van Albina naar Paramaribo is slecht, vooral het midden stuk. Hoe dichterbij je bij Paramaribo komt hoe beter de weg. Maar er zitten echt enorme gaten in de weg. We hadden geen guesthouse gereserveerd en toen we bij de eerste aankwamen was die vol. Het meisje dat in het guesthouse werkte ging voor ons bellen en zo hadden we een plek voor nacht 1 en een plek in een ander guesthouse voor nacht 2. De guesthouses waren erg mooi en goedkoop. Vooral in de eerste hadden Virginie en ik een super mooie kamer. Het was ook fijn om even weer in een stad te zijn. Hoewel de winkels ons een beetje tegen vielen, vooral qua kleding. Het is vooral heel vel gekleurd en niet echt mijn ding. Ook was het fijn dat alles niet zo duur was. Zaterdagavond waren we naar het casino, die er erg veel zijn en hadden Virginie, Raimon en ik 50 dollar gewonnen. Jeeh! Dat is ongeveer 14 euro. Maar toch leuk. Helaas moesten de anderen maandag allemaal werken, dus gingen we zondagavond weer terug. Dinsdag was een feestdag dus was ik nog lekker twee dagen vrij. Toen was ik naar het strand met Gregory en zijn hondje. Hij had een puppy gevonden op straat, helemaal vies en verwaarloost. Dus heeft hij de pup maar gehouden. Het is een heel schattig hondje, die heel leuk zwom in de zee met de enorme stroming. Dat arme beest was na vijf minuten zwemmen zo moe dat hij vervolgens 2 uur geslapen heeft.

Joe en ik hebben nog steeds geen huisgenoot. Er was een man geweest die mij gebeld had om te zeggen dat hij de kamer wil, maar hij is niet meer langsgekomen. Morgen ga ik een meisje terug bellen. Zij is erg geïnteresseerd dus ik hoop dat zij de kamer wil. We hebben een mooi appartement, ik denk alleen dat het probleem is dat de kamer boven is en daar is het nogal warm. Maar Joe slaapt ook boven en hij zegt dat het met een ventilator prima gaat.
Goed nu nog even over Joe, daar heb ik het nog niet over gehad. Joe is Engels en dat is hij dan ook in alles. Hij is enorm stijf, hij loopt altijd heel recht, heeft rare humor die ik niet snap, is overal bang voor, want heel irritant is en hij wil perfect Frans spreken. Hij gebruikt woorden waarvan ik nog nooit heb gehoord en even voor de mensen die Frans spreken, hij begint elke vraag die hij stelt met est ce que. Zelfs als hij vraag of ik een bier wil. Est ce que tu veux une bière? Daar krijg ik soms echt de kriebels van. Verder is hij niet ontspannen en wil ik hem soms door elkaar rammelen in de hoop dat hij wat losser wordt. De mensen hier om mij heen vinden hem ook raar. Lies lacht hem altijd uit en zegt tegen me dat ik hem een schop in zijn kont moet geven. Mirjam zegt altijd o die beschaafde. Virginie vindt hem erg bizar, Gregory zegt dat het gewoon komt omdat hij engels is en Huguette zegt dat hij schizofreen is. Dat laatste is hij niet, maar hij is wel raar. Ik denk dat hij geen sociale vaardigheden heeft en daardoor erg veel moeite heeft om zich in een groep goed te gedragen. Ook is hij erg onzeker. De laatste paar dagen erger ik me minder, we praten de laatste paar dagen ook in het Engels, misschien dat het daardoor komt. Ik weet het niet. Eigenlijk is het best zielig, want soms wordt hij echt nagestaard op straat, maar ja ik denk dat veel mensen hier nog nooit iemand hebben gezien die zo recht en stijf loopt. Het is ook niet zo dat hij niet aardig is hoor, want dat is hij wel. Hij is gewoon raar, het goede woord om hem te omschrijven heb ik nog niet gevonden. Dus laten we het maar op raar houden.

Ik heb het alleen nog niet over de mannen gehad hier. Die zijn heel erg. De eerste paar weken had Huguette al tegen me gezegd dat de mannen hier van vrouwen houden en dat blijkt. Vooral de bushi-nenges (bosland creolen) die zijn het ergst. Sommigen zeggen gewoon gedag, andere gaan naar je schreeuwen dat ze je zooo mooi vinden, dan heb je nog een aantal die kusgeluidjes gaan maken als je langs loopt. Dat is Raimon zijn favoriet, want als iemand hem vraagt wat hij geleerd heeft hier, doet hij dat, haha. Soms is het heel irritant, vooral als er markt is dan staan altijd overal groepjes met mannen. Maar over het algemeen zijn ze niet vervelend op een aantal uitzonderingen na. Het zit ze gewoon in het bloed denk ik.
Goed nu zijn jullie weer op de hoogte! Bedankt voor alle mailtjes, kaartjes, berichtjes enzo. Altijd leuk om te krijgen en op de hoogte te blijven van jullie! Tot snel Liefs Liane